De liefde is voor haar bestemd, de hartstochten ongeremd, zij laat mijn lichaam vloeiend vormen, de eenvoud teruggebracht naar zee. Onder water vormt haar huid, de sporen van zoutzeegeluid.
Ze ontwaakt in de nacht, waar ik al levens op haar wacht. Zij sluipt in mijn huid, kust mij teder-vederlicht. Ik wikkel mij in haar zijden zachtheid, ze vertelt mij over de Oudheid. En als de morgen dan ontwaakt, ligt ze naast mij, verfijnd naakt. Ik fluister haar kussen terwijl ze slaapt, en ik waak, waak over haar. Ik schrijf mijn boodschap op haar rug, ze vertellen haar; 'Vertrouw.. vertrouw, mijn Zeevrouw~' Beeld, © www.artalice.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten