Mijn Liefste kwam
nam een traan mee vanaf de maan
liet haar glijden langs mijn ruggegraat
ik zag de warmte in zijn ogen
de scherpte van zijn kaaklijn
het verlangen rond zijn mond
en de slagen in zijn haar
zijn lippen vormden woorden
die kwamen met de fluister van de wind
'heb geduld mijn Liefste',
Ik sloeg mijn schouders neer
tekende in het gouden zand mijn antwoord
knielde-
en voelde de weg van de traan
terug naar mijn Hart~
© CC, 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten